To, co wydarzy się w przyszłości

DanielDzieci Diuny

Wielu czytelników za najlepsze części Kronik Diuny wyznacza tom pierwszy (Diuna) oraz tom ostatni (Kapitularz Diuną). Przy tym sporo recenzentów zwraca uwagę na książkę “Dzieci Diuny”. To trzecia książka cyklu, w które autor popuszcza wodze swoim fantazjom. Frank Herbert na pierwszym planie powieści stawia wątek ekologiczny i technologiczny, przeplatając je raz na jakiś czas elementami politycznymi. Dlaczego to właśnie trzecią część recenzenci w kontrze do zwykłych czytelników uważają za najbardziej udaną?

Zaburzenie naturalnego ekosystemu

Dzieci Diuny kontynuują ekologiczną tematykę poprzednich części, jeszcze bardziej skupiając się na aspektach ingerencji w środowisko naturalne. Co się stanie jeśli zniszczymy lub w pewien sposób zaburzymy dany ekosystem? Czy z naturą można eksperymentować? Próbować ją zmienić? To pytania, które Frank Herbert zadaje i nie udziela na nie jednoznacznej odpowiedzi. Choć w historii umieszcza wiele aluzji, które mogą nam sugerować, jakie faktycznie zdanie na ten temat ma sam autor.

Technologia

Kolejnym niezwykle ważnym tematem, który Herbert umieszcza na najwyższym stopniu podium zaraz obok ekologii, jest technologia. W Dzieciach Diuny przyglądamy się bohaterom, którzy sugerują, aby pozbyć się maszyn, które są w stanie samodzielnie myśleć. Niechęć do technologii to coś, do czego autor zdążył już nas przyzwyczaić. Praktycznie w każdej swojej książce pisarz umieszczał wątki, w których przedstawiał negatywne skutki nadgorliwego postępu technologicznego. Dzieci Diuny są powiewem świeżego oddechu na tle innych książek cyklu. Mniej tu polityki, a więcej ekologicznych i filozoficznych rozmyślań. To także część, w której w końcu bohaterowie mają szansę dojść do głosu.

Dzieci Diuny to:

– przygodowa historia najwyższej próby,

– bunt przeciwko maszynom,

– dążenie ludzkości do zawładnięcia nad przeznaczeniem,

– pełna zwrotów akcji opowieść,

– trzymająca w napięciu narracja,

– wielowymiarowe i niejednoznaczne postacie.

 

 

Trzeci tom cyklu “Kroniki Diuny”

DanielDzieci Diuny

Kolejny tom bestsellerowej kosmicznej epopei!

“Dzieci Diuny” to trzeci tom ponadczasowego cyklu autorstwa Franka Herberta. Seria ta, która oczarowuje kolejne pokolenia czytelników na całym świecie, składa się z następujących tomów: “Diuna”, “Mesjasz Diuny”, “Dzieci Diuny”, “Bóg Imperator Diuny”, “Heretycy Diuny” oraz Diuna: Kapitularz”.

Minęło dziewięć lat, od kiedy Paul Atryda znany jako Muad’Dib udała się w samotną podróż na pustynie na spotkanie z Szej-huludem. Pod nieobecność Paula imperium włada jego siostra Alia. Ród Corrinów pragnie znowu odzyskać panowanie nad ludzkością, zasiadając ponownie na Tronie Złotego Lwa. Jednak nie będzie to łatwe, gdyż będą oni musieli nie tylko pozbyć się opętanej regentki, ale również dzieci Paula, które są prawowitymi następcami tronu.

Frank Herbert – biografia twórcy bestsellerowej serii science fiction, która zdobyła serca milionów czytelników na całym świecie!

Frank Herbert, czyli twórca kultowego już dzisiaj cyklu science fiction, który zatytułowany jest “Kroniki Diuny” urodził się w 1920 roku. Zanim jednak Herbert zapisał się złotymi literami w historii literatury science fiction, to między innymi służył w wojsku podczas drugiej wojny światowej, a po jej zakończeniu, był: degustatorem win, komentatorem radiowym, fotografem oraz reporterem. W 1965 roku Frank Herbert wydał swoją powieść science fiction, która zatytułowana była “Diuna”. Książka ta rozpoczęła fenomenalny cykl opowiadający o odległej przyszłości. “Diuna” zdobyła dwie bardzo prestiżowe nagrody literackie, którymi były “Nagroda Hugo” oraz “Nagroda Nebula”.

W skład cyklu “Kroniki Diuny” wchodzą następujące tomy:

– “Diuna” (1965),

– “Mesjasz Diuny” (1969),

– “Dzieci Diuny” (1976) – Tania Książka,

– “Bóg Imperator Diuny” (1981),

– “Heretycy Diuny” (1983),

– oraz Diuna: Kapitularz” (1985).

Niestety w 1986 roku w Madison zmarł Frank Herbert. Po śmierci pisarza, zbudowane przez niego uniwersum postanowił, opierając się na notatkach autora rozszerzyć i kontynuować “Kroniki Diuny” Brian Herbert, czyli syn Franka Herberta.

Czy Herbert wciąż trzyma poziom

DanielDzieci Diuny

Dzieci Diuny należą do jednej z najbardziej docenianych serii książkowych z gatunku fantastyki: Kroniki Diuny. Autorem tej rozbudowanej historii jest Frank Herbert, amerykański pisarz, który obecnie uważany jest za jednego z najbardziej utalentowanych przedstawicieli hard science fiction. Dzieci Diuny to już trzecia część jego cyklu. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? I czego się z niej dowiemy? Sprawdźmy, od czego zacząć zapoznanie się z tym wyjątkowo ambitnym cyklem.

Prawdziwa natura człowieka

Choć Frank Herbert w swoich książkach ogromny nacisk stawiał na aspekt polityczny, to nie mniej ważna okazywała się natura człowieka. Autor przygląda się ludzkości – jej pragnieniom, nadziejom, ale i spaczeniom. Uważa, że chęć władzy i panowania nad innymi potrafi zniszczyć każdego bohatera, nawet tego o najczystszym sercu. Herbert ogrom uwagi poświęca też na zagadnienia ekologiczne. W końcu jednym z głównych bohaterów Kronik Diuny jest planeta, która przechodzi powolną transformację. Ze świata nieprzyjaznego i charakteryzującego się trudnymi warunkami, staje się powoli przestrzenią bardziej otwartą na ludzi. Czy jednak takie działanie na ekosystem nie odbije się w końcu na nim negatywnie? Czy ingerencja człowieka nie doprowadzi do nieumyślnej zagłady planety? Takich pytań jest w Dzieciach Diuny wiele. Frank Herbert gustuje w filozoficznych dociekaniach i opiera swoją historię na niejednoznacznej narracji.

Zachęta do samodzielnego myślenia

Dzieci Diuny to jedna z bardziej ambitnych części całego cyklu. Herbert zachęca czytelnika do samodzielnego myślenia, przedstawiając mu historię, której nie sposób ocenić jednokierunkowo. Dwoistość natury ludzkiej i brak czarno-białych charakterów to znaki rozpoznawcze tego pisarza. Dzięki rozbudowanej narracji Herbert był w stanie stworzyć niezapomnianą i głęboką opowieść, która zostaje z nami na długo. Nie warto jednak czytać Dzieci Diuny bez znajomości poprzednich tomów, gdyż uciec nam może sporo wątków.